Łk 13, 22-30

al. now. Mateusz Wasiński | 2019-08-24

  XXI Niedziela zwykła

(rok C)

Łk 12, 22-30

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Jezus nauczając, szedł przez miasta i wsie, i odbywał swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: „Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?”.
On rzekł do nich: „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: »Panie, otwórz nam«; lecz On wam odpowie: »Nie wiem, skąd jesteście«. Wtedy zaczniecie mówić: »Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś«.
Lecz On rzecze: »Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości«. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym.
Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi”.

Oto słowo Pańskie

Medytacja na XXI Niedzielę zwykłą

Dzisiejszy fragment z ewangelii według św. Łukasza koncentruje się na temacie zbawienia. Perspektywa życia wiecznego dla współczesnego człowieka wydaje się mało atrakcyjna. Dominuje, bowiem filozofia czerpania jak największych korzyści jak najszybciej. Można też zauważyć unifikacje zachowań i trendów. Dziś Chrystus proponuje nam inną drogę. Jest to droga przez ciasną bramę, a więc nie możemy być przywiązani do dóbr materialnych, jeśli chcemy przez nią przejść. Bóg pragnie zbawić wszystkich ludzi, ale to od nas zależy czy chcemy przyjąć ten dar. Wiąże się to dla nas z podjęciem konkretnego trudu. Nie zapominajmy jednak, że Jezus już ofiarował samego siebie właśnie dla nas. Jak pisał abp Fulton Sheen: „Gdyby Chrystus zszedł z krzyża, nigdy by nas nie zbawił”.

Męka naszego Pana na krzyżu, śmierć i zmartwychstanie jest tajemnicą. Tak samo jak tajemnicą jest to, że Bóg jest panem naszego życia i śmierci. Słowo uczy nas dziś także pokory względem Boga, do którego należy cała władza. Do niego należy decyzja, kogo przyjąć do wiecznej radości. Perspektywa śmierci i wieczności stanowi dla mnie zawsze motywacje do działania. Jakie budzą się w Tobie odczucia, kiedy słyszysz słowa o zbawieniu? Czy czujesz lęk i strach przed śmiercią, a może jest w Tobie wewnętrzny pokój? Warto dziś zwolnić i pozwolić by to Słowo przemieniało nasze serca. Od przemiany naszego wnętrza zaczynają się starania by kochać bardziej ludzi i Boga. Jest to konieczne, jeśli chcemy by Bóg rozpoznał w nas swoich przyjaciół, gdy przekroczymy próg śmierci. 

Nasze rozważania zakończmy słowami modlitwy:

Jezu, który przyszedłeś na ten świat, aby nas zbawić, proszę Cię uczyń me serce wdzięcznym za dary Twojej łaski, które dajesz mi na drodze do zbawienia.

Medytację przygotował i przeczytał al. now. Mateusz Wasiński

Zapisz się do grona 239 osób, które pragną poznawać Boga poprzez medytacje "Ziarno Słowa".