J 2,13-25

III niedziela Wielkiego Postu roku B

J 2,13-25

Z Ewangelii według świętego Jana.

Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powyrzucał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu Ojca mego targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”.

W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?” Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”.

Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?” On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w imię Jego, widząc znaki, które czynił. Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo dobrze wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co się kryje w człowieku.

---

Ojcze, Synu, Duchu Święty
Trójco Przenajświętsza
Bądź uwielbiona w tym świętym czasie
rozważania Twojego Słowa
Niech Ono mnie przemienia
Abym przyjął skarb
Którym Ty jesteś

Jezus jest cichy, pokorny – to prawda. Czasami mamy wyobrażenie o Nim niczym jako o lukrowym baranku, który jest zawsze miły, nie sprzeciwia się nikomu… Dziś widzimy Jezusa, który przychodzi do świątyni. Widząc kupczących w niej ludzi, bierze sznurki i robi z nich bicze. Wypędza wszystkich ze świątyni. Uciekają z niej także baranki i woły. Jezus rozrzuca monety bankierów. Ten sam Jezus wywraca w domu Bożym stoły. Podniesionym głosem mówi do sprzedających gołębie, aby zabrali je z tego miejsca i nie robili w domu Ojca targowiska. Dlaczego to zrobił? Bo gorliwość o dom Boży wypełnia Go. On nie lubi dwulicowości, chęci zysku, a szczególnie u tych, którzy na świętościach chcą się dorobić.

Ten sam Jezus mówi, że świątynia może zostać zburzona. On po trzech dniach ją odbuduje. Żydzi, którzy prowokowali Jezusa nie zrozumieli, że powiedział im o świątyni swojego ciała. Tak też się stało. Zabity Jezus – zburzony cieleśnie, zmartwychwstał. Wtedy uczniowie ponownie przypomnieli sobie Jezusa gorliwego o świętości i mówiącego o swoim zmartwychwstaniu.

Dziś Jezus wchodzi do mojego serca, aby wyrzucić z niego to, co przeczy świętości. Dziś Jezus rozprawia się w moim sercu z moimi grzechami. Przyjmę łaskę Jego obecności i oczyszczenia, czy raczej będę pretensjonalnie pytał – po co przyszedłeś? Jeszcze trwa dziś. Jeszcze dziś mogę przyjąć Jezusa, który wie o mnie wszystko. Jezusa, który jest cichy i pokorny sercem. Jezusa, który kocha.

Ojcze, Synu, Duchu Święty
Trójco Przenajświętsza
Bądź uwielbiona za ten święty czas
rozważania Twojego Słowa
Niech Ono mnie przemienia
Abym przyjął skarb
Którym Ty jesteś

---

Medytację przygotował Dominik Gaładyk SAC – alumn V roku Wyższego Seminarium Duchownego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego. Administrator strony internetowej i mediów społecznościowych pallotyńskiego seminarium.

---