Napis na fasadzie naszego świeżo wyremontowanego gmachu seminaryjnego jest apelem, by iść i nauczać wszystkie narody. Ku temu celowi (wśród wielu innych) zmierza działalność naszego Stowarzyszenia – rozpalenia ognia wiary wśród tych, którzy jeszcze nie poznali Chrystusa. U kresu doczesnej wędrówki założyciel tego dzieła przekonywał: „Stowarzyszenie będzie się rozwijać, a Bóg będzie mu błogosławił”. I faktycznie, pallotyni są obecni niemalże we wszystkich zakątkach świata, ubogacając Kościół swoim charyzmatem współpracy dla nieskończonej chwały Bożej.
W niniejszym numerze, zachęceni zbliżającą się 50. rocznicą powstania Sekretariatu
Misyjnego, chcielibyśmy w sposób szczególny skupić się na posłudze naszych współbraci na misjach. Jest to ważny element naszej historii – chociażby z tego powodu, że przez stosunkowo długi okres nasze Stowarzyszenie funkcjonowało pod nazwą „Pobożne Stowarzyszenie Misyjne”. Ten numer będzie więc próbą oddania czci tym wszystkim, którzy przyczynili się do rozwoju pallotyńskiego dzieła misyjnego, a także spojrzenia na jego przyszłość. Dziedzictwo jest bowiem wielkie, równie wielkie jak potencjał, który jednak w obecnych czasach może nosić znamiona kryzysu. Czy jednak faktycznie tak jest?